پناهندگی در حقوق بین‌الملل

پناهندگی یکی از مفاهیم اساسی در حقوق بین‌الملل است که به افراد تحت آزار و اذیت اجازه می‌دهد تا در کشور دیگری به دنبال امنیت و حمایت باشند. این حق بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو در مورد وضعیت پناهندگان به رسمیت شناخته شده است.

مفاهیم پایه

پناهنده به فردی اطلاق می‌شود که به دلیل ترس موجه از آزار و اذیت بر اساس نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در یک گروه اجتماعی خاص یا عقاید سیاسی، خارج از کشور خود قرار دارد و نمی‌تواند یا نمی‌خواهد تحت حمایت آن کشور قرار گیرد.

چارچوب‌های قانونی

• کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو و پروتکل ۱۹۶۷
• اعلامیه جهانی حقوق بشر
• سایر معاهدات منطقه‌ای و بین‌المللی

تعهدات کشورها

کشورهای عضو کنوانسیون ژنو موظف به رعایت اصل عدم بازگرداندن (non-refoulement) هستند که بر اساس آن، پناهنده نباید به کشوری که در آن خطر آزار و اذیت وجود دارد، بازگردانده شود.

حق پناهندگی به عنوان یک حق بشری، نیازمند همکاری بین‌المللی برای حمایت از افراد آسیب‌پذیر است.

برای کسب اطلاعات بیشتر با مشاوران پرشین اپلای تماس بگیرید