کنوانسیون پناهندگان 1951

کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان که در سال 1951 به تصویب رسید، یکی از اسناد بنیادین در حقوق بین‌الملل پناهندگان است. این کنوانسیون تعریف دقیقی از پناهنده ارائه می‌دهد و حقوق و تعهدات کشورهای عضو را در قبال پناهندگان مشخص می‌کند.

تعریف پناهنده در کنوانسیون 1951

بر اساس این کنوانسیون، پناهنده فردی است که به دلیل ترس موجه از تعقیب به دلایل نژادی، مذهبی، ملیتی، عضویت در گروه‌های اجتماعی خاص یا عقاید سیاسی، خارج از کشور خود قرار دارد و نمی‌تواند یا به دلیل ترس مذکور نمی‌خواهد تحت حمایت آن کشور قرار گیرد.

مفاد اصلی کنوانسیون

• اصل عدم بازگرداندن (non-refoulement): ممنوعیت بازگرداندن پناهنده به کشوری که در آنجا زندگی یا آزادی او در معرض تهدید است.
• حقوق پایه: شامل دسترسی به آموزش، اشتغال و مسکن می‌شود.
• تعهدات پناهندگان: رعایت قوانین و مقررات کشور میزبان.

پروتکل 1967

پروتکل 1967 محدودیت‌های جغرافیایی و زمانی کنوانسیون 1951 را برداشت و آن را به یک سند جهانی تبدیل کرد.

کنوانسیون پناهندگان 1951 و پروتکل 1967، سنگ بنای نظام بین‌المللی حمایت از پناهندگان هستند.

برای کسب اطلاعات بیشتر با مشاوران پرشین اپلای تماس بگیرید